Z cyklu 'Mam coś do powiedzenia!". Spryciarz.

Pomimo deszczu, decydujemy się wyskoczyć do pobliskiego sklepu. Wcześniej ustalamy, że tym razem nici z taplania się w kałużach- kalosze są w piwnicy, a to ma być szybkie wyjście. Umowa? Umowa! Ok, to idziemy!

-" Mamo, dlacego ty wchodzisz do kałuzy?! Pseciez nie masz kalośków!"

-" Oj, faktycznie, niechcący weszłam stopą do kałuży..."

Korzystając z mojej kilkunastosekundowej nieuwagi (spożytkowałam ten czas na kontemplację swojego mokrego buta)- Syn z impetem wskakuje w największą kałużę. Radośnie podskakując zerka na mnie (osłupiałą) i mówi:

- " Ja tylko tak niechcący tu wpadłem, wiesz?"

Próbuję się nie uśmiechać pod nosem, w końcu była umowa! 

- " Misiek, przecież wiem, że to nie było niechcący."- mówię w końcu, z poważną miną.

Uzbrojony w łobuzerski uśmiech nr 5,  ma natychmiast gotową odpowiedź:

- " No doooobla, chciałem tylko zucić okiem na tą oglomniastą kłuzę, wiesz?"

W sklepie. Kupujemy mambę. 

- "Mamo dzisiaj kupimy dwie."

- "Nie kochanie, zawsze umawiamy się na jedną."

- "Ale telaz mieszka z nami łoś. Musimy kupić dwie. No, nie maltw się, jak on nie da lady, to ja mu pomągę zjeść! Naplawde!"

Mieszko koniecznie chce sprawdzić czy mój jogurt smakuje "tak siamo" jak Jego. 

- "Synku, jestem przeziębiona i nie chcę żebyś się zaraził. To mój jogurt i są w nim moje zarazki, rozumiesz?"

- "Mhm..."- potwierdza.

Kilka dni później

 Mieszko dostaje ciasteczka. Wysypuję do miseczki i stawiam przed nim na stole.

-" Mama się jednym poczęstuje."- komunikuję swoje zamiary.

-" Nie możesz!"- krzyczy Miesio zasłaniając miskę łapkami.

-" No pseciez tu są moje zalazki!!! Lozumiesz?"

Mieszko nie ma ochoty na mycie zębów. Jego protest trwa już kilkanaście minut, wizja spokojnego wieczoru niepokojąco oddala się. Poirytowana zaczynam matczyną litanię nt. "Dlaczego mycie zębów jest takie ważne".

- " Mamoo...?"- przerywa Miesio.

Patrzę na niego z nadzieją, że zrozumiał.

- " Mam lepśi pomysł! Popsytulamy się telaz, co Ty na to?". 

Uśmiech nr 6 do tego. Wymiękam.

Poniedziałek rano. Szykuję się do pracy. Miesio woła mnie ze swojego pokoju.

- " Mamo, chooooodź! Coś ci pokażę!"

- " Poczekaj 5 minutek, ubiorę się i przyjdę."

- " To będzie coś waznego, wiesz?"

- " Tak, tak, już kończę... sekundka i idę!"

Po krótkiej chwili

- " Latunku! Poooooomocy! Maaaamo, latuj!"

Lecę a w głowie czarne myśli. Czy nie zostawiłam przypadkiem w Jego pokoju nożyczek?! Wpadam i zadaję, jedyne słuszne, pytanie :

- " Co się stało?!"

Rozbrajający uśmiech.

- " Zgubiłem owieckę, pseciez mówiłem, że mam ważną splawę!"

Przyjaciel Miesia- Łoś,  przyleciał do nas w walentynki i od tego czasu Miesio się z nim nie rozstaje. Razem śpią ( Miesio z jednym rogiem w buzi;)), razem jedzą, razem spacerują a ostatnio wyławiałam Łosia- Tadzia z wanny. Nie pamiętam już żeby któryś przytulak wzbudził w Miesiu tyle uczuć. Nawet wydziergany przez osobistą mamę królik;) I wcale mu się nie dziwię, to najmilsza tildowa zabawka jaką widziałam. Ubrana w sweterek i miłe w dotyku sztruksiki, wyposażona w mięciusie uszka- jest idealna dla małych łapek. No i najważniejsze- są rogi do gryzienia! Ten wyjątkowy łoś ma w naszym domu bardzo ważne zadanie do spełnienia... Ale o tym- niebawem.
Lulaki - ręcznie szyte przytulanki szmacianki, znajdziecie TU i TU. Nam siedzi w głowie jeszcze mysz w koronie, najlepiej płci męskiej, bo Mieszko wyraził chęć posiadania " jakiegoś klóla!":)