To czego chcę.

Zwykłego, prostego życia. Bez zadęcia. Małych rzeczy, drobnych przyjemności. Tych samych twarzy wokół. Chcę.
Docenić chwilę ciszy i głośny tupot małych stóp o 7 rano. Smak kawy i uścisk dłoni- tej małej i tej dużej. I każdą chwilę mojej (nie)zwykłej codzienności.

Często piszecie, że wiem co w życiu ważne, że umiem docenić małe rzeczy i w zwyczajności niezwyczajność dostrzec. To miłe. I czasami faktycznie "umiem", "wiem". Ale pocieszę Was, że w praktyce właśnie (tylko? aż?) czasami. 

Bywają chwile, że to co powinno cieszyć- irytuje. Ciężko odnaleźć promień słońca w szarym dniu. Chce się czegoś co tak naprawdę do szczęścia potrzebne nie jest.

I wtedy zaczynam walkę sama z sobą. O to by cieszyć się moim zwykłym, dobrym dniem. A czasami pomaga mi w tym los. Na przykład, kiedy przejeżdżamy przypadkowo tamtą drogą... Pod tamtymi oknami, za którymi przeżyliśmy piekło. Nie dlatego, że uwięzieni z naszym wulkanem energii w szpitalu, a za oknem słoneczne lato. Nie dlatego, że gorączka, że kroplówka, że krew pobierana codziennie. Dlatego, że czekaliśmy (kolejny już raz) na diagnozę. Możliwe, że najgorszą. I dlatego, że nikt nie wiedział jak to się skończy.

Los uśmiechnął się do nas, sprawił, że najgorsza diagnoza nie nadeszła i wszystko skończyło się dobrze. Tamte dni są tylko wspomnieniem. I kiedy przejeżdżamy dziś tamtą drogą, zaglądamy w tamte okna- pukam się w czoło. "Głupia, oj głupia, masz przecież wszystko!". 

Pracuję nad tym by dostrzegać piękno w najzwyklejszych chwilach. Bez takich wspomnień, bez tamtej drogi. Ot tak po prostu.

To dlatego spisuję sobie tutaj te szczęśliwości, to forma ćwiczenia, które polecam i Wam. Oczywiście tylko jeżeli chcecie tego samego co ja. 

Zwykłego, prostego życia. Bez zadęcia. Małych rzeczy, drobnych przyjemności. Tych samych twarzy wokół. Chcecie. Docenić chwilę ciszy i głośny tupot małych stóp o 7 rano. Smak kawy i uścisk dłoni- tej małej i tej dużej. I każdą chwilę swojej (nie)zwykłej codzienności.

Z szafy Miesia:

Płaszczyk, kolorek rewelacja, krój chyba jednak mało męski, myślę, że przerzucimy się na pomarańczową marynarę:) I będziemy wnioskować o proste, chłopięce płaszczyki na wiosnę, bo świetna gruba dresówka, fajne wykonanie no i ten kolor, cudny! Helwiś (fb) 

Bluza, nasza ulubiona- Wata Cukrowa

Spodnie, nie do zdarcia, na Mieszku od 1,5 roku i jak nowe:) maby4baby

Trampki- h&m

Papcie- Slippers Family, Miesio orzełkiem zachwycony:)

kocyk- Zara home

poduszka- CM like a bird (fb)

królicza podusia- Łasica handmade